แอลัน เชียเรอร์ เกิดที่เมืองนิวคาสเซิล เติบโตขึ้นในย่านกอสฟอร์ธ (Gosforth) ในครอบครัวชั้นแรงงาน เริ่มให้ความสนใจกับเกมฟุตบอลตั้งแต่อายุเพียง 6 ขวบเท่านั้น แอลันไม่ต่างอะไรจากเด็กในวัยเดียวกัน ใช้ชีวิตเตะฟุตบอลกระทบกำแพง เล่นบอลกับเพื่อนๆ บนถนนคอนกรีตของเมืองนิวคาสเซิล เขาฝึกฝนทุกวัน โดยมากกับเด็กโตกว่ามาก การที่เขามีพ่อเป็น ทูน อาร์มี ขนานแท้ ฟุตบอลจึงไม่เคยห่างไกลจากชีวิตของเชียเรอร์เลย เขาจึงเป็นแฟนของนิวคาสเซิลเช่นเดียวกับผู้เป็นพ่อ และฝันว่าสักวันหนึ่งจะได้ลงสนามภายใต้เสื้อสีขาว - ดำ

มันไม่ใช่แค่ความฝันลมๆ แล้งๆ ของเด็กชายตัวผอม ตั้งแต่วินาทีแรกที่เท้าของเขาได้สัมผัสลูกฟุตบอล เขาก็ต้องการลงแข่งในเกมจริงๆ และการที่มีใจมั่นคงต่อการจะเป็นนักเตะอาชีพให้ได้นี่เอง ทำให้เวลาต่อมาเขาเริ่มฉายแสงความสามารถออกมาให้เห็น มากพอที่จะทำให้เขารู้ตัวว่า เขาต้องทำได้แน่ถ้ามุ่งมั่นทุ่มเทให้กับมัน จากแค่เล่นฟุตบอลในยามว่าง เขาจริงจังกับมันมากขึ้น เริ่มเล่นฟุตบอลกับทีมโรงเรียนกอสฟอร์ธ ไฮ ตอนอายุ 12 เป็นกัปตันทีมและเล่นได้หลายตำแหน่ง โดยมากจะเป็นมิดฟิลด์ แต่ศูนย์หน้า คือตำแหน่งที่เขาทำได้ดีที่สุด ครั้งหนึ่งเขาเคยทำได้ถึง 13 ประตูในเกมเดียวให้กับทีม

สิ่งที่ชัดเจนคือ เชียเรอร์มีอะไรพิเศษในตัว จึงได้รับการสนับสนุนให้ไปลองทีมกับ วอลเซนด์ บอยส์ คลับ เป็นการก้าวอีกระดับจากแค่ฟุตบอลระดับโรงเรียน และที่นี่เองก็เป็นจุดเริ่มต้นของนักเตะดังๆ หลายคน เช่น ปีเตอร์ เบียดสลีย์, สตีฟ บรูซ และรุ่นหลังๆ อย่าง สตีฟ วัตสัน, ลี คล๊าก, ร็อบบี้ เอลเลียต, ไมเคิล คาร์ริค และ แอลัน ธอมป์สัน และเชียเรอร์ก็พาชื่อตัวเองไปอยู่ในลิสต์เช่นกัน เขาเป็นนักเตะคนสำคัญของทีม ก่อนที่จะเปลี่ยนมาเล่นให้กับ แครมลิงตัน จูเนียร์ส เอฟซี

ภาพลักษณ์ของเด็กชายตัวผอม ผมหยิกสีบลอนด์ ไม่ได้ทำให้ใครสะดุดตา แต่พลังในการวิ่งในสนาม ความแข็งแกร่ง และความสามารถยามอยู่หน้าประตูต่างหาก ที่ทำให้บรรดาผู้สันทัดกับเกมในแถบตะวันออกเฉียงเหนือ สะดุดใจกับเด็กผู้ชายคนนี้ การมีส่วนร่วมในทีมท้องถิ่น เป็นเพียงการรอเวลาให้ทีมเยาวชนของนิวคาสเซิลยูไนเต็ดเรียกเขาเข้าไปทดสอบฝีเท้า แต่ขณะทดสอบ อาการบาดเจ็บที่รบกวนนักเตะร่วมแคมป์คนอื่นๆ ทำให้เชียเรอร์ไม่สามารถโชว์ฟอร์มเก่งได้เท่าที่ควร เขาถูกจับไปเล่นในตำแหน่งผู้รักษาประตูเป็นบางครั้ง ทำให้ช่วงทดสอบฝีเท้ากับทีมรักไม่ประสบผลสำเร็จ เชียเรอร์ถูกปฏิเสธจากนิวคาสเซิลยูไนเต็ด และนี่เป็นการปฏิเสธที่นิวคาสเซิลต้องเสียใจในภายหลัง และต้องจ่ายหนักเพื่อชดเชยกับการตัดสินใจที่ผิดๆ ของทีม

ถึงจะถูกนิวคาสเซิลปฏิเสธ แจ็ค ฮิกซ์สัน แมวมองที่เชียเรอร์ให้ความเคารพก็ยังดูแลเชียเรอร์เป็นอย่างดี เขารู้ดีว่าเขาต้องได้เป็นส่วนหนึ่งของสโมสรอาชีพสักแห่งเป็นแน่ ด้วยความมั่นใจในสายตาของฮิกซ์สัน ที่มองเห็นแววของเชียเรอร์ตั้งแต่อายุเพียง 13 ปี การใส่ใจที่ฮิกซ์สันมีมอบให้ ประกอบกับความใกล้ชิดกับครอบครัว ทำให้เขาได้รับความไว้วางใจให้เป็นตัวแทนของเชียเรอร์ ตัวแจ็คเองก็ไม่ต่างอะไรกับแอลัน เขาเป็นชาวจอร์ดี้ที่มีความผูกพันกับเกมมากมาย ทำงานกับหลายสโมสรในฐานะแมวมอง และสิ่งที่เขามองเห็นในตัวเชียเรอร์นั้นก็เหนือกว่าแค่พรสวรรค์ ทั้งสองจึงเข้ากันได้ดี แจ็คจึงเปรียบเสมือนสมาชิกคนนึงในครอบครัวบิ๊กอัล ในเวลาต่อมา

ไม่เพียงแต่จะถูกปฏิเสธจากนิวคาสเซิลยูไนเต็ด เท่านั้น เชียเรอร์ยังถูกปฏิเสธจาก เวสต์บรอมวิช อัลเบี้ยน, ซันเดอร์แลนด์ และ แมนเชสเตอร์ซิตี อีกด้วย แต่ในที่สุดแจ็คก็ผลักดัน จนให้เชียเรอร์ได้มีโอกาสทดสอบฝีเท้ากับเซาแทมป์ตันจนได้ ผลที่ตามมาคือเขาต้องย้ายจากถิ่นไทน์ไซด์ที่คุ้นเคย จากครอบครัว และเพื่อน เพื่อแลกกับก้าวย่างที่สำคัญที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต แต่อย่างไรก็ตามความท้าทายที่รออยู่ข้างหน้า และความมุ่งมั่นที่จะคว้าโอกาสมาให้จงได้ ทำให้เชียเรอร์ทุ่มไปทั้งหมดที่เขามี